La pissarra

La pissarra

dijous, 29 de març del 2012

"Papá, quiero tener el derecho de no tener que ser campeón." Carta d'un fill al pare

Fa uns dies vaig penjar en aquest blog un vídeo realitzat per CanalSur (Aquí teniu l'enllaç: Pares o Hooligans?) afrontava la conflictivitat que generaven alguns pares i famílies quan anaven a veure els seus fills als partits dels caps de setmana. Com a continuació d'aquesta entrada penjaré dues cartes que dos fills van escrirue als seus pares per queixar-se de l'actitud agressiva, maleducada i despectiva que tenien els seus pares quan els anaven a veure als partits i entrenaments.
Són dues cartes que fa temps que corren per la xarxa i publicades a diferents mitjans escrits i m'agradaria que tant pares, mares, famílies, amics i tota la gent relacionada amb l'esport reflexionessim sobre la nostra conducta quan entrem a instal·lacions esportives per veure les competicions, ja que nosaltres som el mirall a seguir pels petits/es esportistes i com es diu, l'ésser humà aprèn més per mimetisme de les conductes que per altres factors.


Aquí les teniu:


CARTA 1

"No sé como decírtelo. Seguramente crees que lo haces por mi bien, pero no puedo evitar sentirme raro, molesto, mal. Me regalaste un balón cuando apenas empezaba a andar. Todavía no iba a la escuela cuando me apuntaste al equipo de fútbol. Me gusta entrenar durante la semana, bromear con los compañeros y jugar el domingo como lo hacen los equipos grandes.
Pero cuando vas a los partidos no sé, ya no es como antes. Ahora no me das una palmada cuando acaba el partido ni me invitas a un bocadillo.
Vas a la grada pensando que todos son enemigos, insultas a los árbitros, los entrenadores, los jugadores, los padres …
¿Por qué has cambiado? Creo que sufres y no lo entiendo.
Me repites que soy el mejor, que los otros no valen nada a mi lado, que quien diga lo contrario se equivoca, que sólo vale ganar.
Ese entrenador que dices que es un inepto es mi amigo, el que me enseña a divertirme jugando.
El chaval que el otro día salió en mi lugar,¿ te acuerdas ? Si, hombre, aquel a quien estuviste toda la tarde criticando porque, como tú dices, no sirve ni para llevarme la bolsa. Ese chico está en mi clase. Cuando lo vi el lunes me dio vergüenza. No te quiero decepcionar. A veces pienso que no tengo la suficiente calidad, que no llegaré a ser profesional y a ganar cientos de millones, como tú sueñas. Me abrumas. Incluso he llegado a pensar en dejarlo; pero me gusta tanto…
Papá, por favor, no me obligues a decirte que no quiero que vengas más a verme jugar."


CARTA 2

"Querido papá, seguro que esta carta tiene algunas faltas, porque sigo confundiendo la ese con la ce y de los acentos nunca me acuerdo, pero sé como se escribe fútbol … asi que me vas a entender…
Quiero que sepas que me gusta que me acompañes todos los domingos a los partidos y que me lleves a los entrenamientos, que sepas que te siento cerca por todas esas cosas que haces por mi. Quiero que sepas que te quiero mucho…
Pero también quiero que sepas que hay cosas que no hago, porque no se hacerlas, no porque no quiera. Porque soy un niño, papá. Por eso me equivoco. Porque soy un niño.
¿Sabes papá? No te enojes, pero… No me gusta que me grites desde la grada del campo. Me da vergüenza que me digas lo que tengo que hacer delante de mis compañeros.
No me gusta que mi entrenador escuche tus gritos, él ya me dijo lo que tengo que hacer en el partido.
Tampoco me gusta que le grites al árbitro, él no me hizo nada… y si me hubiera hecho algo… no lo insultes en mi nombre, porque yo no lo insultaría.
Quiero que todos mis compañeros jueguen, incluso los que saben menos que yo. No me gusta que te enfades cuando me sacan para que entre otro. Los que entran son mis amigos.
Esto es un juego papá, quiero divertirme.
¿De verdad tú sabias hacer todo lo que me pides que yo haga?
¿De verdad tú le pegabas con las dos piernas?
¿De verdad eras tan buen jugador como me cuentas?
Yo sé que nunca me mentiste, así que quiero que recuerdes esas mañanas de domingo, cuando eras niño y trates de ponerte en mi lugar.
Yo se que me amas como a nadie, pero a veces tanto cariño lastima, papá.  Yo no quise fallar el gol. Yo quise marcarlo… pero no supe.
¿Te acuerdas quien es Ignacio? Mi amigo que hace natación. Me contó que los padres no le gritan cuando nadan porque él no puede escuchar abajo del agua. Y me contó también que lo que dice el árbitro no se discute, que nadie le dice a un árbitro que le esta robando, y me contó que aplauden mucho al que llega el último, y que nadie se puede mover del agua hasta que no llega el último nadador.
Y Joaquin –que juega a Rugby- me contó que cuando terminan el segundo tiempo empieza el tercer tiempo y se juntan los dos equipos, cantan y festejan. Dice que en el primer y segundo tiempo se preparan para ser jugadores de rugby y en el “tercer tiempo” para ser “hombres de rugby” y Fede que juega al baloncesto dice
que…
No, yo no quiero cambiar de deporte, quiero jugar al fútbol, porque el fútbol es el mejor deporte que existe, papá. Pero quiero tener el derecho de no ser campeón, el derecho de no tener que salvar a mi familia con un pase con el exterior, el derecho a que no me llamen mariquita si no devuelvo una patada, el derecho a no ser una futura estrella de televisión, el derecho a que no le digan al compañero mujercita porque llora en el partido.
Todavia somos niños, papá.
Quiero que recuerdes que nunca me preguntaste que deporte quería practicar…es más ni si quiera me preguntaste si quería practicar algún deporte. Me regalaste una pelota y una camiseta cuando apenas sabia caminar y diste por entendido que me gustaba el fútbol… está bien, no te preocupes, claro que me gusta el fútbol, no fallaste papá, es el mejor deporte de todos. Pero quiero que sepas que hay mañanas que no tengo ganas de levantarme, que a veces estoy cansado, que no me han enseñado a hacer todo lo que saben hacer los grandes, no han tenido tiempo de enseñármelo.
Quiero que sepas que no soy un hombre chiqiuito, soy un niño jugando a un juego de niños.
Y sobre todas las cosas… quiero seguir jugando al fútbol y que estés siempre a mi lado para llevarme a los campos, hasta el día en que empiece a llevarte yo. Porque a pesar de todo lo que te conté en la carta, el fútbol y tú, sois dos de las mejores cosas que me han pasado."

Cap comentari:

Publica un comentari a l'entrada

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...